ప్రత్యక్ష ప్రసారం

కొన్ని దూరం నుంచి చూస్తే బాగుంటాయి, కొన్ని దగ్గర నుంచి చూస్తే బాగుంటాయి. పులిని దూరం నుంచి చూడాలనిపించిందనుకో చూడు, చనువిచ్చింది కదా అని పులితో ఆడుకుంటే మాత్రం......... వేటాడేస్తది. ఈ మాట జూ. ఎన్. టి. ఆర్ చెప్పినా పెడచెవిన పెట్టాను. నేనేదో పులితో ఆట ఆడాను అని కాదండోయి, అలాంటి అనుభవమే నాకు ఎదురయ్యింది.

చిన్నపటి నుంచి కడుపు నొప్పి, కాలు నొప్పి అని అబద్దం చెప్పి, బడి ఎగ్గొట్టి మరీ టి.వి.లో క్రికెట్ చూసేవాడిని. ఏనాడు ఏడింటికన్నా ముందు నిద్రలేవని నేను, క్రికెట్ ఉన్నప్పుడు తెల్లవారుజామున మూడింటికే లేచిన రొజులు ఉన్నాయి. ఇలా టి.వి. లో చూడటమే తప్ప, ఏనాడూ ప్రత్యక్షంగా మైదానానికి వెళ్లి చూడలేదు. ఆ కోరిక ఎప్పటికి తీరుతుందా అని ఎదురు చూసిన నాకు ఐ.పి.ఎల్  ద్వారా ఒక అవకాశం వచ్చింది. డెక్కన్ తో రాజస్థాన్ ఆడే ఆటకు వెళ్లాలని నిర్ణయించుకున్నా.

ఎనిమిదింటికి మొదలయ్యే ఆట కోసం, అయిదింటికే మైదానానికి చేరాను. ప్రేక్షకులు ఒక్కొక్కరుగా వచ్చి చేరుతున్నరు. కాసేపటికి ఇరు జట్ల క్రీడాకారులు వచ్చి వ్యాయామాలు చేసారు. ఇంకాసేపటికి నా కష్టాలతో పాటు ఆట కూడా మొదలయ్యింది. ఒకపక్క ఉక్కపోత,  అస్సలు మైదానంలో ఎమి జరుగుతుందో, జనాలు ఎందుకు అరుస్తున్నారో అర్ధం చేసుకునేలోపు సగం ఆట అయిపోయింది. అయ్యో సగం ఆట అయ్యింది అనుకునే లోపు ఆట పూర్తి అయ్యింది.

 పులితో ఆడుకోవటం అంటే ఇదేనేమో. హాయిగా ఇంట్లో కూర్చొని చూడటమే ఉత్తమం అని అర్ధం అయ్యింది.  నాలుగు గంటలకే నాకు పిచ్చి ఎక్కిపోయింది.  అలాంటిది రొజంతా అర్ధం కాకుండా చూడాలంటే, ఎంత ఓపిక కావాలీ, ఎంత తీరిక కావాలి.  అలా ఒక రొజు అయితే పర్వాలేదు, టెస్టులకు అయిదు రోజులు వరుసగా వెళ్లటం అంటే సాహసమనే చెప్పాలి.

నేను వెళ్లిన వేళా విశేషం, అప్పటిదాకా గెలుపంటే తెలియని డెక్కన్ జట్టు అనూహ్య విజయం సాదించింది. "నేను వెళ్లానంటే, డెక్కన్ తప్పక గెలుస్తుందిరా"అని హరీష్ కి చెప్తే, "నీ పిచ్చి కాకపొతే కిరణ్ కుమార్ రెడ్డికి తెలుగు రావటం, డెక్కన్ కి గెలుపు రావటం అంత సులభం కాదురా" అన్నాడు. నేను వెళ్లాక కూడా గెలవకపోతే, "ఎమో గుఱ్ఱం ఎగరావచ్చు? డెక్కనె క్రికెట్ గెలవవచ్చు" అని అనాల్సి వచ్చేది. 

నేను ఇచ్చిన ప్రొత్సాహంతోనే, డెక్కన్ పోరగాళ్లు వస్తూ వస్తూ తమతో పాటు తోడుగా ఐ.పి.ఎల్ నుండి ఇంకో రెండు జట్లను వారి వారి ఇళ్లకు చేర్చారు. పాపం మాల్యా మామాకి ఇప్పుడు ఓదార్పు యాత్ర ఎంతైనా అవసరం. ఈ ఎన్నికలు, కేసులు అన్ని అయిపోయాక తప్పకుండా ఆ ఓదర్పు యాత్రకు ఏర్పాటు చేయాలి.   

ఎక్కడ కూర్చుంటే టి.వి.లో బాగా కనిపిస్తామని ఆలొచించాను. ఆరు కొట్టినా, నాలుగు కొట్టినా ముందుగా కనిపించే ఉల్లాసవనితల ( చీరలు కట్టని చీర్లీడర్స్) వెనుక మనం కూర్చుంటే టి.వి.లో ఎక్కువ సార్లు కనిపించే అవకాశం ఉంటుందని, వాళ్ల వెనుక కళ్లు మూసుకొని కూర్చున్నాను. 

నేను కనిపిస్తానేమో అని, నా స్నేహితులు టి.వి లకు అత్తుక్కు పోయారు. కొంతమంది "ఆట మొత్తం చూశాను, ఎక్కడ కూర్చున్నావురా? కాస్త కనపడేట్టు కూర్చోవాల్సింది" అన్నారు. కొంతమంది నా మీద ప్రేమతో, "నువ్వు కనిపించావురా, పచ్చ చొక్కా కదా"అని ఒకళ్లు ,"ఎర్ర చొక్కా కదా" అని ఇంకొకళ్లు ఇలా ఎవరికి నచ్చిన రంగు వాళ్లు చెప్పేశారు. "అస్సలు చొక్కా లేకుండా ఎగిరితే ఖచ్చితంగా చూపించేవారు" అని కూడా సలహా ఇచ్చారు. మీలో ఇంకెవరికైనా, ఇంకేదైనా రంగు చొక్కాలో కనిపిస్తే, ఖచ్చితంగా నేనే అని నమ్మండి.  

ముగించే ముందు ఓ మాట, నాకు పది రోజుల క్రితం ఒక బహుమతి వచ్చింది. దానిని సమర్పించిన నా స్నేహితుడు భీమినేని వంశీకి, దానిని అమేరికాలో కష్టపడి కొన్న శివన్నకి, దానిని అక్కడ నుంచి జాగ్రత్తగా తీసుకువచ్చిన అనుపమగారికి, తెప్పించిన సోమంచికి, పేరు పేరునా దన్యవాదాలు తెలియజేస్తూ ఈ శీర్షికను ఇక్కడితో ముగిస్తున్నాను .