పైనోళ్ళ గోల

ఈ మధ్య చాలా మంది స్నేహితులు అడుగుతున్నారు., "ఏంటిరా.. నీ గోల? అస్సలు ఇలా రాయాలని ఎందుకు అనిపించింది?" అని. దానికి వివరంగా సమాధానం ఇద్దామని, ఈ శీర్షిక రాస్తున్నాను.

అది అప్రేల్ 2010 చదువు అయిపోయి రెండు సంవత్సరాలు గాలికి, దూలికి, అమీర్పేట రోడ్ల మీద తిరిగి... తిరిగి... చివరకి ఒకప్పటి లింగరాజు గారి ఇలాకలో చేరాను. మొదటి రోజు కార్యాలయముకి వెళ్ళిన నాకు, ఆ భవంతులు చూసి ఆశ్చర్యం కలిగింది. సరే ఇప్పుడా ముచ్చట ఎందుకు కాని అస్సలు విషయానికి వస్తా.

నాతో పాటు చేరిన వాళ్ళలో డెబ్బయి అయిదు శాతం మంది ఉత్తర భారత దేశం నుండి వచ్చిన వాళ్లే. ఒక్కడికి పొట్ట పొడిస్తే తెలుగు ముక్క రాదు. నాకు తెలుగు తప్ప ఇంకో భాష రాదు. అక్కడ వాళ్ళందరూ हुई, है (హుయి, హై) అని అంటుంటే, నేను కుయ్, కై లాడకుండా కూర్చున్నాను. అంతలోపు నలుగురు తెలుగు వాళ్ళు పరిచయం అయ్యి నన్ను రక్షించారనుకోండి. వారిని వారి కుటుంబాన్ని దేవుడు చల్లగా చూడాలని ఈ సందర్భంగా కోరుకుంటున్నాను.

ఆ రోజు నుండి కార్యాలయంలో ఏ విషయం చర్చకు వచ్చినా హిందీలోనే మొదలెట్టే వాళ్ళు. "ఒరేయ్ బాబు నాకు హిందీ రాదు, కనీసం ఆంగ్లంలో ఏడవండిరా!!" అని అన్నా, నా మొర ఆలకించేవాడు లేకపోయ. పైగా, "హిందీ జాతీయ భాష, అది రాకుండా ఎలా బ్రతుకుతున్నారు ఇన్ని రోజులు?" అని ఎదురు ప్రశ్నలు వేసేవాళ్ళు. "నాకే కాదు మా ఊర్లో ఎవ్వరికీ హిందీ రాదురా బాబు" అంటే వినరే? అప్పుడు అనిపించింది, అదే లింగరాజు గారు ఆ పెట్టే కార్యలయమేదో అద్దంకిలో పెడితే, తిక్క కుదిరేది తింగరి పీనుగలకి, అని. హైదరాబాద్లో అందరికీ హిందీ వచ్చు కాబట్టి బతికిపోతున్నారు.

నార్తోళ్ళు, నార్తోళ్ళు అని తెలుగు వాళ్ళం తిట్టుకుంటుంటే వాళ్ళకి అర్ధం అయ్యేది. అందుకే వాళ్ళకి మేము పెట్టిన పేరు "పైనోళ్లు". అంటే దేశానికి పై భాగం నుంచి వచ్చిన వాళ్లని. ఏ మాటకామాట పైనుంచి వచ్చిన అమ్మాయిలు మాత్రం, సున్నం కొట్టిన గోడల్లాగా, కాల్గేట్ పేస్టులాగా, కాకి రెట్టలాగా, తెల్లగా, చాలా అందంగా ఉంటారు. అన్నింటికన్నా వాళ్ళు అందంగా మాట్లాడే మాట ఏంటో తెలుసా "భయ్యా" అని, ఆ పిలుపులో వైబ్రేషన్ ఉంటుంది.

ఇంకో ముఖ్యమైన విషయం ఏమిటంటే, ఈ పైనోళ్ళంతా చూడటానికి అంతర్జాతీయ మేదావులలాగా ఉంటారు. వాళ్ళు ప్రవర్తించే తీరు కుడా, కంప్యూటర్ కనిపెట్టింది మేమే అనట్లు ఉంటుంది. కానీ పొట్ట పొడిస్తే ఏ ఒక్కడికీ(ఒకరిద్దరు మినహా) హిందీ తప్ప, మిగితా అక్షరం ముక్క రాదు.

ఇక్కడ మీకు ఒక తమాషా సంఘటన చెప్పాలి. అప్పుడు క్రికెట్ ప్రపంచ పోటీలు జరుగుతున్నాయి. అదే సమయానికి మా కార్యాలయం వారి ఆర్దిక లావాదేవీలను కొన్నాళ్ళు నిలిపివేయాలని, న్యాయస్థానం తీర్పు ఇచ్చింది. ఆ నెల జీతాలు సమయానికి అందకపోవచ్చు అని చెప్పారు. మనోళ్ళు క్రికెట్లో ఇరగదీస్తున్నారని, మా కార్యాలయంలో పెద్ద పెద్ద తెరలు వేసి మరీ క్రికెట్ ఆటను చూపించారు. నాకు టి.వి. లేదు గనుక నేను కూడా వెళ్ళాను. అక్కడ పైనోళ్ళంతా "జీతేగా బయి జీతేగా, ఇండియా జీతేగా" అని పెద్దగా అరుస్తున్నారు. నెననుకున్ననూ.., "మాకు జీతాలు ఇవ్వండి, ఇండియా గెలుస్తుంది" అని అరుస్తున్నరేమో అని అనుకున్నా. తర్వాత ఎవడో స్నేహితుడిని అడిగితే వాడు నవ్వలేక, ఏడవలేక, దాని అర్ధం చెప్పాడు. ఇలాంటి సంఘటనలు ఎన్నో జరిగాయి.

ఇలా ఆ పయినోళ్ళ దెబ్బకి హిందీ మాట్లాడలేక, ఆంగ్లంలో మాట్లాడి, మాట్లాడి, తెలుగు మర్చిపోతానేమో అని భయమేసింది. అందుకే ఇలా రాయడం మొదలెట్టా. పనిలో పని నా కసి కూడా తీర్చుకుంటున్నాను.