గుంటూరు టమోటాలు

ఎవరైనా గుంటూరు మిర్చి అంటారు, వీడేమో గుంటూరు అంటున్నాడు, టమోటాలు అంటున్నాడేంటా అని అనుమానం కలుగుతున్నది కదూ???  నేను చెప్పబోయేది, తినే టమోటాలు గురించి కాదు, తినిపించే టమోటాల గురించి. పరిచయం ముగించి పాయింటుకొస్తే, మొన్నామధ్య గుంటూరు వెళ్ళాను. ఏ పని మీద వేళ్ళానని అనుమానపడకండి. పని పాట లేకనే వెళ్ళాను.  

వెళ్ళినోడిని ఊరుకుంటే ఏ గొడవా ఉండేది కాదు. సరే కవులకు కూడా ఆకలేస్తుంది కాబట్టి, గుంటూరులో ఎక్కడ తింటే బాగుంటుందా అని అలోచిస్తూ ఉంటే, " అరండల్ పేట్ లో క్రొత్తగా ఒక హోటల్ ప్రారభించారు, వెళ్దాము" అని బావగారు అనటంతో, సరేనని బయలుదేరి వెళ్ళాము. ఆ హోటల్ పేరే "టమోటాలు".

హోటల్ పేరు టమోటాలేంటి అని ఆలోచిస్తున్నారా? హైదరాబాద్ లో "చిల్లీస్" అనే పేరుతో హోటల్ ఉండగా లేనిది, "టమోటా" పేరుతో హోటల్ ఉంటే తప్పా అని నేను ప్రశ్నిస్తున్నాను. చిల్లీస్ ఎక్కువేంటి? టమోటా తక్కువేంటి? అవీ ఎర్రవి , పచ్చవి ఉంటాయి. ఇవి కూడా ఎర్రవి పచ్చవి ఉంటాయి.

పేరులోనే టమోటా ఉన్నదాయే, బయట పేరు కూడా ఎర్రటి అక్షరాలతో "టమోటాలు" అని ఆంగ్లంలో రాసున్నది. రంగు బాగానే ఉన్నది, రుచి, చిక్కదనం ఎలా ఉంటాయో అనుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళాము. బల్లలు కూడా ఒకటి ఎరుపు, ఒకటి తెలుపు, మళ్ళీ ఒకటి ఎరుపు ఉన్నాయి. మొన్న వినాయక చవితికి ఈ "టమోటాలు" ప్రారంభించారు అని తెలిసింది. వినాయక చవితి కాబట్టి హోటల్ పేరు "ఉండ్రాళ్ళు" అని పెడితే ఇంకా బాగుండేదేమో అనిపించింది. వినాయకుల వారి ఆశీస్సులు కూడా విపరీతంగా ఉండేవి. బహుశా కొత్తగా హొటల్ తెరవటం మూలన అనుకుంటా, ఇంకా ఆ సున్నాల వాసన గుభాలిస్తున్నది. క్రొత్తగా ప్రారంభించారు గనుక మనం ఉత్సాహపరచాలి అని సద్భావంతో అక్కడే తినటానికి నిర్ణయించుకున్నాము. 

కాకపోతే చిన్న అనుమానం, "టమోటాలు" అని రాశాడు, మనం తినే పదార్ధాలు అన్నీ ఉంటాయా? లేక కేవలం టమోటా పప్పు, పచ్చడి లాంటివే ఉంటాయా అని. ఆ ఆనుమానాలన్నింటినీ పటాపంచలు చేస్తూ, విషయ సూచిని (మెనూ) తీసుకు వచ్చారు. మేము మంచూరియా చెప్పాము. గోబీ మంచూరియా తీసుకు రమ్మంటే, ముష్టి మంచూరియా తీసుకొచ్చాడు. అది ఎలా ఉందో చెప్పటం కుదరదు, తినాల్సిందే. గోబీతో కొడితే గూబ గుయ్యమనేట్టు చేశాడు. అదేంటి అని అడిగితే, గోబీ మంచూరియా ఇలానే ఉంటుందని చెప్పాడు!!

అక్కడితో ఆపేసి వెళ్ళిపోదాం అనుకన్నప్పటికీ, పూర్తిగా తిని చూస్తే తప్ప ఇంకో సారి రావాలో లేదో నిర్ణయించుకొవచ్చు అనుకొని అక్కడే తినేశాము. ఏమేమి తిన్నామనేది మాత్రం చెప్పను. దిష్టి తగిలితే ఎవడు రెస్పాన్సిబుల్?? మొత్తానికి పర్వాలేదనిపించాడు. ఇక్కడే కధలో కీలక ట్విస్టు. ఇంత తక్కువ స్థలంలో పెట్టారేంటో అనుకుంటుండగా ఒక వార్త తెలిసింది. సదరు టమోటాలు ప్రారంభించిన చోట, ఇది వరకు ఒక సాఫ్ట్ వేర్ కంపేనీ అద్దెకు ఉండేదని. అది నష్టాలతో మూసివేయటంతో, సాఫ్ట్ వేర్ కి బదులుగా టమోటాలు కాశాయి అని. గుంటూరు వాళ్ళు ఎవరైనా ఉంటే ఈ టమోటాలు ఒకసారి రుచి చూడండి

చవితి పందిరి

పైన శీర్షిక పేరు చదవగానే అర్ధం అయ్యి ఉంటుంది, ఇవాళ నేను దేనిని ఖండించబోతున్నానో. చిన్నప్పుడు ఊర్లో వినాయక చవితి పందిర్లు వేసేవారు. ఆ పందిర్ల దగ్గర పాటల పోటీలు లాంటి సాంస్కృతిక కార్యక్రమాలు జరిగేవి. దేవుడి దయ వల్ల, కొన్ని చోట్ల డాన్సు బేబీ డాన్సు లాంటివి కూడా జరిగేవి. వినాయకుని పందిరి అని చెప్పి పద్దతిగా, ఒక అన్నమాచార్య కీర్తనను ఆరున్నర శృతిలో(ఏంటో ఈ పేరు లేకుండా శీర్షిక పూర్తి అవ్వటం లేదు) సాధన చేసి పోటీలకు వెళ్ళేవాడిని. తీరా పోటీలో అన్నమాచార్య కీర్తనలకన్నా "ఆకలేస్తే అన్నం పెట్టే" పాటలకే బహుమతులు వచ్చేవి.

కట్ చేస్తే, నేను అద్దెకు ఉంటున్న అపార్ట్మెంట్లో కూడా వినాయకుని ప్రతిష్ట జరిగింది. పాతికిళ్ళు ఉండే అపార్ట్మెంటుకు ముగ్గురితో కూడిన ఒక "వినాయక చవితి కమిటీ" ఏర్పాటు చేశారు. ముందుగా అందరి దగ్గర చందాలు పోగు చేసి, ఒక వినాయక విగ్రహాన్ని తీసుకు వచ్చారు (మట్టి విగ్రహం తేవటం కొంచెం సంతోషకరమైన విషయం). రోజుకో అంతస్తు చొప్పున ఐదు రోజులు పూజలు చేయాలని వాటాలేసుకున్నారు. మొదటి రోజు అంతా ప్రశాంతంగానే జరిగింది.

రెండో రోజు ఉదయాన్నే ఆఫీసుకని బయలుదేరి అపార్ట్మెంట్ బయటకి వచ్చాను. "అంతా రామ మయం .." అని పాట వినపడింది. పందిరి అన్నాక ఆమాత్రం పాటలు ఉండాలిలే అనుకునే లోపు, ఆ పాట అయిపోయి, ఆ తరువాత పాట మొదలైంది. వినాయకుడు తొండంతో చెవులు మూసుకున్నాడు. "చాలు చాలు చాలు, సరసాలు చాలు చాలు" అనే పాట పొద్దునే మొదలయ్యింది. వాచ్ మెన్ "శ్రీ రామదాసు" పాటల క్యాసెట్టు పెట్టేసి ఎటో పోయాడు. ఆ పాటలు ఎక్కడి నుంచి వస్తున్నాయో కనుక్కొని పాటలు ఆపే సరికి, దాదాపు ఆ పాట పూర్తి అయ్యింది. దానితో వినాయకుడు శాంతించి, "నీకు నీలాపనిందలు మాత్రమే కాదు, తప్పు చేసినా నిందలు ఉండవు" అని వరమిచ్చాడు.

ఒక్కో రోజు రెండు మూడు రకాల ప్రసాదాలు పెట్టారు. మొదటి రోజున "వెజిటబుల్ బిర్యానీ" చంపేశారు. రెండో రోజు "చక్కెర పొంగలి", "సమోసా" ఉన్నాయి అని చెప్పటంతో ఆరున్నరకల్లా వెళ్లి కూర్చున్నాను. ఏడున్నర కల్లా పంతులుగారు పంచ విదిలించి ప్యాకప్ చెప్పేశారు. అందరూ ప్రసాదాలకు పరుగులు పెట్టారు. ఇక్కడే కధలో కీలక ట్విస్టు. ఇవాళ ఒక అరగంట పాటు సంగీత విభావరి అని కమిటీ వారు చెప్పటంతో నిరాశ చెందారు. పక్కనే ఉన్న సంగీత పాఠశాల నుండి ఒక బృందము వచ్చింది. అమ్మాయిలు అందంగా చీరలు కట్టి, ముఖమంతా మేకప్ కొట్టి పాడటం మొదలు పెట్టారు. ఆపార్ట్మెంట్లో ఒక పెద్ద మనిషి వచ్చి, ప్రసాదాలు కానిస్తే, తింటూ పాటలు వినచ్చు కదా అని ఉచిత సలహా ఒకటి విసిరేశారు. కమిటీ వారు కుదరదన్నారు.

పాటలు మొదలయ్యాయి. మైక్ పని చేయటం ఆగిపోయింది. వాళ్ళు పాడుతున్న పాటలకన్నా వాళ్ళ చేతులతో వేసే తాళం శబ్దం ఎక్కువ వినపడింది. దానితో ఆడవాళ్ళంతా వాళ్ళల్లో వాళ్ళు, సీరియళ్ళ గురించి, చీరల గురించి, మగవాళ్ళు సీమంధ్ర సమ్మె గురించి, డాలరు విలువ గురించి మాట్లాడుకోవటం మొదలు పెట్టారు. నేను మాత్రం ఆ పాడే వాళ్ళకు దగ్గరగా కూర్చొని పాటలు వినే ప్రయత్నం చేశాను (నిజం నమ్మండి). నేను వింటున్నాని, వాళ్ళు హిందీ పాటలోకి దిగారు. ఆ దెబ్బకు "సింధూరం" సినిమా చూశాక త్రివిక్రమ్ గారు (4:00 దగ్గర నుండి వీడియో చూడండి) నడిచినట్టు, నేను కూడా రెండు జేబుల్లో చేతులు పెట్టుకొని నడుచుకుంటూ వచ్చేశాను.

ఇంత జరుగుతున్నా అపార్ట్మెంట్ లో చిన్న పిల్లలు మాత్రం శ్రద్దగా పాటలు విన్నారు. ఆహా ఎంత మంచి పిల్లలు, శ్రద్దగా వింటున్నారు అనుకున్నా . కానీ ఆ శ్రద్ద వెనక ఒక మతలబు ఉందని అర్ధం కాలేదు. ఆ పాటల వాళ్ళు ముగించిన రెండు క్షణాలకు ఆ పిల్ల గుంపంతామైక్ మీద పడి, ఇష్టం వచ్చినట్లు కేకలు వేశారు. అర్ధం కాని కొత్త తెలుగు సినిమా పాటలన్నీ వినాయకునికి విన్నవించారు. వినాయకుడు విని తరించాడు.  ఇక నిమజ్జనం గురించి, ప్రసాదం అందలేదని ఏడ్చే వాళ్ళ గురించి, మా డబ్బులకు లెక్క చెప్పమనే వాళ్ళ గురించి రాయాలంటే ఈ శీర్షిక, నా ఓపిక సరిపోవు. ఇంకో శీర్షికలో దాని గురించి తప్పక ఖండిస్తా. అంతవరకూ .....

విశ్వనాధం 2 (శృతి నీవు గతి నీవు)

శృతి నీవు గతి నీవు..... మళ్ళీ మొదలెట్టాడు రా బాబోయి అనుకోకండి. ఈ శృతి పుస్తకంలో శృతి కాదు. విశ్వనాథ్ గారి గురించి మనకు తెలిసిందే కదా...., ఏది ఒక పట్టానా ఒప్పుకోడు... ఏదో సినిమాలో వినట్టున్నది కదూ... సరే నేరుగా అస్సలు విషయానికి వచ్చేద్దాము. గత శీర్షికల్లో సాగర సంగమం గురించి ప్రస్తావించాను. ఆ సినిమా నృత్యాన్ని ఇతివృత్తముగా వచ్చిన సినిమా అయితే విశ్వనాథ్ గారు సంగీతాన్ని ఇతివృత్తముగా తీసిన మరొక గొప్ప సినిమా "స్వాతి కిరణం". ఆ మాటకొస్తే ఆయన తీసినవన్నీ గొప్ప సినిమాలే కదా!!

చినప్పుడే ఈ సినిమాను చూసినట్టు నాకు చాలా బలంగా గుర్తుంది. అంత ఖచ్చితంగా ఎలా చెప్తున్నానంటే నా జ్ఞాపక శక్తి మీద నాకున్న నమ్మకం కాదు. ఆ సినిమాలో మమ్ముట్టి గారి పేరు, నా పేరు అచ్చు తేడా లేకుండా ఒకటే గనుక . " ఆ అయితే ఏంటి?? " అని మీరు విసుక్కోవటంలో అస్సలు తప్పు లేదు. " సురేష్, నరేష్, వంశీ, శశీ,  వినయ్, అజయ్, విష్ణు, వేణు, రాము, రాజు " ఇలాంటి పేర్లు చాలా సాధారణంగా వినిపిస్తూ ఉంటాయి. అంతెందుకు నా తరగతిలో, ఉన్న 60 మందిలో ఇద్దరు రాజేషులు, ముగ్గురు 'కోటీ'లుఉండేవారు. (అరడజను మంది అనుషాలు కూడా ఉన్నారనుకోండి అది వేరే విషయం). మరి నా లాంటి అరుదైన పేర్లు గల వ్యక్తులు కూడా అరుదుగానే ఉంటారు. చాలా మందికి నా పేరు మొదటి సారి అర్ధం గాక రెండో సారి అడుగుతుంటారు. అలాంటిది నా పేరు ఇంకో మనిషికి కూడా ఉంది (అందులోనూ సినిమాలో పాత్రకి) అని తెలిసే సరికి, ఆ సినిమా వచ్చినపుడల్లా తప్పక చూసే వాడిని. కాకపొతే పూర్తి సినిమా చూసే అవకాశం మాత్రం ఎప్పుడూ రాలేదు (ఎప్పుడూ ఇవ్వలేదు).

నా సోది ఆపి సినిమాలోకి వస్తే, ఆ కధ అంతా మనకు తెలిసిందే. మనిషి 'అహం' వల్ల ఎంత దెబ్బ తింటాడో చూపించారు విశ్వనాథ్ గారు. నా పేరు పాత్రకి, అందునా పద్మశ్రీ ని సైతం నిరాకరించే పాత్రకి పెట్టారని ఆనందపడ్డా, కాని అది అభావార్ధక పాత్రకి (అర్ధం కాలేదు కదూ, నెగటివ్ క్యారెక్టర్ కి తెలుగు అర్ధం) పెట్టారని తెలిసి బాధ పడ్డాను. ఆ సినిమాలో మమ్ముట్టి, రాదిక గార్ల నటన గురించి చెప్పేదేముంది? ఇక ఆ కుర్రవాడు (అప్పట్లో) మంజునాథ్ కూడా  వారిరువురికి పోటీగా చేసాడు (విశ్వనాథ్ గారు చేయించారు). మొన్నీ మధ్యన ఏమైపోయాడా అనుకున్న ఈ కుర్రాడిని  మన టివి 9 వాళ్ళు వెతికి పట్టుకున్నారు కూడాను. 

ఇక సినిమా గురించి ముఖ్యంగా గుర్తొచ్చేది మామ మహదేవన్ గారి సంగీతం. తమన్న్ అంత గొప్పగా కాకపోయినా ఏదో బాగానే పాటలు స్వర పరిచారు.  వాణీ జయరామ్ గారికి జాతీయ ఉత్తమ గాయని పురస్కారం ఈ సినిమాలో పాడిన పాటకు దక్కింది. కాకపోతే నంది మాత్రం ఈ సినిమాకు దక్కలేదు (బహుశా అదే సంవత్సరం ఇంకా మంచి సినిమాలు వచ్చాయేమో, నేను చిన్నపిల్లాడిని కదా అప్పట్లో, అందుకని గుర్తులేదు). 

ఆ తరువాత చెప్పుకోవాల్సింది పాటల్లో సాహిత్యం. ఈ పాటల్లో వెన్నెల ఉన్నది, సుందరమూ ఉన్నది. కానీ నాకు అన్నింటికంటే ఎక్కువ నచ్చిన పాట, నారాయణ రెడ్డి గారు రాసిన "శృతి నీవు గతి నీవు" (శృతి అన్న పేరు ఉన్నందుకు కాదు). సినారె గారి గొప్పతనం, సరళమైన పదాలతో కూడా అద్భుతంగా రాస్తారు. అందుకు ఈ పాటే చక్కని ఉదాహరణ. మొదటి చరణంలో 

"నీ పదములొత్తిన పదము, ఈ పదము నిత్య కైవల్య పధము" 

నా కవి హృదయానికి తోచినంతలో పై వాఖ్యంలో మొదటి సారి వాడిని "పదము" అంటే అమ్మవారి కాలి పాదము, రెండో పదము అంటే పదాలు అని. అర్ధం కాలేదు కదా!! "తల్లీ! నీ పాదాలను నా పదాలతో పూజిస్తే, అదే మాకు మోక్ష ద్వారము" అని. ఇలా పాటంతా చాలా బాగుంటుంది. ముఖ్యంగా రెండో చరణం చివర్లో 

"నీ కరుణ నెలకున్న ప్రతి రచనం జననీ భవతారక మంత్రాక్షరం"

అని చాలా చక్కగా ముగించారు.  ఇంత జ్ఞానము ఉంది కాబట్టే రెడ్డిగారికి జ్ఞాన పీఠం దక్కింది. మంచి వంకాయలు, ఉప్పు, కారం, మసాలా ఇవన్నీ ఉండగానే మంచి గుత్తి వంకాయ కూర అవ్వదు. "ఎలా వండాలో, ఏవేవి ఎంతెంత వేయాలో తెలిసిన వంట వాడు ఉంటేనే మంచి కూర అవుతుంది. మనం కుడా లొట్టలేసుకొని తినచ్చు. సినిమాకి దర్శకుడు కుడా అలాంటివాడే (పోలిక బాగోలేక పోయినా సర్దుకోండి). ఇన్ని మంచి వాటిని కలిపి సినిమాగా మనకు అందించిన విశ్వనాథ్ గారికి మరొక్క సారి ధన్యవాదాలు తెలియజేస్తూ.... సెలవు...

( ఏదో సరదాకి రాశాను, తప్పులుంటే తెలియజేయిండి)