ముఖం పుస్తకం

"ముఖం పుస్తకం" ఇది చాలా మంది జీవితాలలో ఒక భాగం అయిపొయింది. కూడు, నీళ్ళు లేకుండా బతకగాలరేమో కానీ ముఖం పుస్తకం లేకపోతె మాత్రం బతకలేని పరిస్తితి. మొదట్లో బాగానే ఉండేది కానీ, రాను రాను చిరాకేస్తుంది. ఇది నా ఒక్కడి అభిప్రాయం కాదు. నా స్నేహితులందరూ ఇదే అంటున్నారు. దీనికి గల కారణాలు చాలానే ఉన్నాయి. వాటన్నింటినీ ఒక్కొకటిగా ఖండించుకుందాము.

బడికి పోయే బుడ్డోళ్ళ దగ్గరి నుంచి, ఈరోజున అందరూ ముఖం పుస్తకం వాడుతున్నారు. వెరసి ఆ పుస్తకాన్ని చిందర వందర చేస్తున్నారు. ముందుగా అమ్మాయిలతో విషయాన్ని మొదలుపెడితే, వీళ్ళు  ఏదో ఒక కుక్కపిల్ల బొమ్మనో లేదంటే రోజా పూల బొమ్మలనో పెట్టి వాటికింద, ఎప్పటిలాగే "చో చ్వీట్" అని ప్రచురిస్తుంటారు. ఇంకొంతమంది తమకి తాము సానియా మిర్జా లానో లేదంటే సమంతా లానో ఊహించేసుకుని, రక రకాలుగా హింసిస్తూ ఉంటారు. ఉదాహరణకు, "వర్షం బాగా పడుతుంది , నాకు ఐస్ క్రీం తినాలనుంది" అని అర్ధం కాని ఆంగ్లంలో, ఒక పాప చెప్తుంది. తినాలి అనిపిస్తే కొనుక్కొని తినకుండా, ఇక్కడ అడుక్కోవటం ఎందుకో నాకు అర్ధం కాదు. దానికి మళ్ళీ పోటీపడి ఇష్టపడటాలు (లైక్), వాఖ్యలు( కామెంట్)రాయటం , ఖర్మ కాక ఇంకేమిటి?? అదే నేను, రక్తం ధారపోసి మరీ(ఎవరి రక్తం అని అడక్కండి) నా శీర్షికల గురించి ప్రచురిస్తే పట్టించుకునేవాడే లేడు. 

ఇక దినాల సంగతి సరే సరి. తండ్రుల దినం, తల్లుల దినం అని, ఏ దినం ఐతే, ఆ దినానికి తగ్గట్టు " లవ్ యు మామ్" అని బహిరంగంగా తమ ప్రేమను వ్యక్తం చేస్తుంటారు. వాళ్ళ ప్రేమానురాగాలు చూడలేక ఒక్కోసారి కళ్ళు మూసుకోవాల్సి వస్తుంది కూడానూ.  నాకు నచ్చని ఇంకో విషయం, చిన్న చిన్న పిల్లల బొమ్మలతో కొంచం ఇబ్బందికరమైన ( అసహ్యకరమైన) రాతలు రాసి పంపుతుంటారు. ఇంకొంతమంది సాయి బాబా బతికున్నప్పుడు చిత్రం అని పెడుతుంటారు. నేను అరడజను పైగా అలాంటి వాటిని చూశాను. ఒక్కో చిత్రంలో ఒక్కో రకంగా ఉంది. ఎవడో ఒకడికి గడ్డం పెంచి, నలుపు తెలుపుగా (బ్లాక్ & వైట్) ఫోటో తీసినా నమ్మేస్తున్నారు. మంచి జరుగుతుంది అని అందరికి పంపుతున్నారు.

ఎవరైనా చనిపోతే, ఒక రెండు మూడు రోజులు పాటు వాళ్ళకి రిప్పుతూనే ఉంటారు. నేను ఇదివరకు అంతర్జాలంలో అరవోళ్లు లో చెప్పినట్టు, ఇంకొంతమంది పాడిందే పాడరా పాచిపళ్ళ దాసరా అన్నట్టు తిపీ తిపీ (తిరగేస్తే) జోకులు/ బొమ్మలు పంపుతూ విరక్తి పుట్టిస్తుంటారు. ఇక శునకానందం గాళ్ళ సంగతి సరే సరి. 

ఇంకొక వర్గం గురించి ముఖ్యంగా చెప్పాలి. వీళ్ళు ముఖం పుస్తకం ద్వారా  దేశాన్ని కాపాడుతూ ఉంటారు. ఒక్కొక్కప్పుడు నాకు భయం వేస్తుంది, వీళ్ళు లేకపొతే మన దేశ పరిస్తితి ఏమవుతుందా అని? దేశం లోని అవినీతి గురించి, వాటిని అరికట్టాల్సిన అవసరం గురించి మనల్ని ఎప్పటికప్పుడు అప్రమత్తం చేస్తుంటారు. దానిలో భాగంగానే అబ్దుల్ కలాం గారిని రాష్ట్రపతిని చేయాలని తెగ ఫోటోలు పంపారు. పాపం ఆయనకు ఈ సంగతి తెలియక కనీసం పోటీ కూడా చేయలేదు.

ఈ మధ్యనే ఇంకో రకం వింత జీవులని చూస్తున్నాను. ముక్కు, ముఖం తెలియని వాళ్ళందరికీ స్నేహ హస్తం చాచి, వాళ్ళందరినీ ఈ పుస్తకంలో కూడుకొని( యాడ్ చేసుకొని) విసిగిస్తుంటారు. ఉన్న వాళ్లనే గుర్తుపెట్టుకోలేక చస్తుంటే, కొత్త కొత్త పరిచయాలతో కూడా ఎక్కడ చావాలి? 

"గంగి గోవు పాలు గరిటడైన చాలు" అని వేమనగారు చెప్పినట్టు, అతి కొంతమంది మాత్రమే చక్కని ప్రతులు ప్రచురిస్తూ ఉంటారు, అవి బొమ్మలు కానివ్వండి, జోకులు కానివ్వండి బాగుంటాయి. ఇక నా లాంటి వాళ్ళు, తాము రాసిన చెత్త చదవటం జనాలు ఎక్కడ మర్చిపోతారో అని ముఖం పుస్తకంతో గుర్తు చేస్తూ ఉంటారు. ఎవ్వరూ ఏదీ చేయకూడదు అంటే ఎలా అని తిట్టుకోకండి. తిట్టే నోరు, తిరిగే కాలు ఊరికే ఉండదని అంటారు కాదా, అలవాటు చప్పున రాసేశా. నాకు తెలిసీ ఈ ముఖం పుస్తకం ఇంక ఎక్కువ కాలం మనుగడ సాగించదేమో ?? ఆర్కుట్ ఉసురు దీనికి ఖచ్చితంగా తగులుతుంది. ఇదే విషయాన్ని మా బామ్మర్దితో అంటే, "నాకు అస్సలు ముఖం పుస్తకంలో అకౌంట్ లేదు", అన్నాడు. నాకు ఆశ్చర్యం వేసింది. ఇవాల్టి రోజున ప్రతి కుక్క దీనిని వాడుతున్నదాయ!!

ఈగ వచ్చేసింది

నేను క్రితం శీర్షికలో చెప్పినట్టు, రాహుల్ అన్న పెళ్ళితో, పెట్టుకోకుండా ఈగ వచ్చేసింది. అతి కష్టం మీద శనివారానికి ఒక టికెట్టు సంపాదించాను. ఉదయం పదకొండు గంటల ఆటకని తీసుకున్నాను. శని , ఆది వారాలు ఉదయాన్నే లేవటం అంటే మాటలు కాదు. నేను నిద్ర లేచేసరికి తోమిదిన్నర దాటింది. వారంతం అంటే గుర్తొచ్చింది, ఇక్కడ మీకో విషయం చెప్పాలి. సాఫ్ట్ వేర్ వాళ్ళంతా (అంతా కాకపోయినా నా స్నేహితులు) వారాంతాలలో నాలుగంటే నాలుగే తింగులు (ఇంగులు) చేస్తుంటారు.

అవి వరుసగా 'స్లీపింగ్' , 'ఈటింగి', 'చాట్టింగ్', నాలుగోది అన్నింటికన్నా ముఖ్యమైనది 'నత్తింగ్'. ఇవి కాక నెల మొదట్లో 'షాపింగ్'అనే ఇంకో తింగ్ కుడా అదనంగా చేరుతుంది. అయినా ఈగ గురించి మాట్లాడుతుంటే మధ్యలో ఈ ఇంగులు తగులుకున్నాయి. తొమ్మిదిన్నరకు నిద్రలేచి, పనులన్నీ ముగించుకొని, పలహారం తిని పదిన్నరకల్లా ఆటో ఎక్కాను. 'వర్షం రాకడ, ట్రాఫిక్ పోకడా'చెప్పలేమని ఊరికినే అంటారా? ఆ రోజు ఎందుకో రద్దీ ఎక్కువగా ఉంది.

ఇంతలో ఇద్దరు అమ్మాయిలు ఆటో ఎక్కారు. 'ఆడ లేడీస్ ఎక్కుతున్నారు, కాస్త సర్దుకో అన్న'అని ఆటో వాడు వాళ్లకి మర్యాద చేసి మరీ కూర్చోబెట్టాడు. ఇద్దరూ ఆపకుండా మాట్లాడుతూనే ఉన్నారు. ఒక అమ్మాయి తన ఫోనులోంచి ఏదో తన స్నేహితురాలికి చూపించింది. అది చూచిన ఈ స్నేహితురాలు "వావ్ చొ చ్వీట్" అన్నది. పాపం నత్తేమో అనుకున్నా. తరువాత అర్ధం అయ్యింది అది నత్తి కాదు నంగనాచి అని(అంటే అర్ధం నాకు తెలియదు, ప్రాస బాగుంది అని వాడా). 

ఇంక ఆ గోల వినలేక, ఇయర్ ఫోన్సు తీసి పాటలు వినటం మొదలు పెట్టాను. ఇయర్ ఫోను వల్ల ఎన్ని లాభాలో కదా. ట్రాఫిక్ ఎక్కువగా ఉంది. అరగంటలో సినిమాకి చేరటం మీద నమ్మకం పోయింది. ఇంతలో ఆ అమ్మాయిలు ఆటోను ఆపమన్నారు. ఇద్దరూ దిగాక, ఒక అమ్మాయి తన గోను సంచిలోకి తల పెట్టి డబ్బులు వెతకటం మొదలు పెట్టింది. ఇంకో అమ్మాయి ఎంత అయ్యింది అని అడిగింది. ఆటో వాడు ఇరవయి రూపాయలు అని చెప్పాడు. అది విని, డబ్బులు వెతకటం ఆపి, సంచిలోంచి తల పైకి లేపి, "పద్దెనిమిది రూపాయలే కదా" అని ఆటోవాడితో గొడవకు దిగింది. "ఇందాకటి దాకా సోది చెప్పుకునే బదులు డబ్బులు తీసి పెట్టుకుంటే పోయేది కదా. ఎక్కడెక్కడి తింగరోళ్ళంతా నాకే కనపడతారు"  అని మనసులో తిట్టుకున్నాను. మొత్తానికి ఆ ఆర్దిక లావాదేవి పూర్తి చేసుకొని ఆటో మళ్లీ బయలుదేరింది.

నేను వెళ్ళేసరికి పావుగంట ఆట అయిపోయింది. "రెడ్డొచ్చె మొదలెట్టె " అనుకోవటానికి ఇది రాజుల కాలం కాదు, నేను రెడ్డిగారిని అంతకన్నా కాదు. నాని బతికే ఉన్నాడు కాబట్టి 'ఈగ'ఇంకా రాలేదని అర్ధం అయ్యింది. నా పక్కన కూర్చున్న స్నేహితుడు, సినిమా చూస్తున్నంత సేపు, ప్రతి పది నిముషాలకు ఒకసారి, ఏదో కుట్టినట్టు అరుస్తాడు, మళ్లీ నిశబ్దంగా కూర్చుంటాడు. సినిమా అయిపోయాక ఏమైంది అని అడిగాను. "నొప్పి ఏమీ లేదురా, చెంప మీద చెయ్యి పెట్టుకొని అబ్బా అని అరిస్తే, సమంతా తెరలోంచి బయటకొచ్చి 'నీ టూత్ పేస్ట్ లో ఉప్పుందా?' అని అడుగుతుందేమో అన్న ఆశతో అరిచానురా" అని చెప్పాడు.

రాజమోళి సినిమా అంటే చెప్పేదేముంది. చాలా బాగా తీశాడు. నాకు ఈ సినిమా చూడక ముందే చాలా అనుమానాలు వచ్చాయి. వాటన్నింటికి జక్కన్న సమాదానం చెప్పేశాడు. కాకపోతే ఆ ప్రతినాయకుడిని చూస్తేనే నాకు జాలి వేసింది. మనుషులనే నిముషాలలో చంపుతున్న ఈ రోజుల్లో, చిన్న ఈగని చంపటానికి ఎన్ని అవస్తలు పడ్డాడో బిడ్డ పాపం. ఈ సినిమా చూశాక, నాకు కుడా ఈగలంటే భయం వేస్తుంది. పోయిన జన్మలో దానికి ఏమైనా అపకారం చేస్తే పగబట్టి వచ్చిందేమో అని. ఇదే నిజమని జనాలు నమ్మితే, రేపటి నుండి పాముని చంపినట్టు, ఈగ కనపడ్డా నలుగురు గుమ్మికూడి కర్రలతో ఈగలను చంపుతారేమో? అస్సలే ప్రతి వెయ్యి మంది అబ్బాయిలకి 900 మంది అమ్మాయిలు మాత్రమే ఉన్నారని అంటున్నారు. ఈ సమంతా లాంటి అమ్మాయిలంతా ఈగలను దోమలను ప్రేమిస్తే,, నాలాంటి పెళ్లి కావాల్సిన వాళ్ళ పరిస్తితి ఏమికాను?

సైకిల్ తో తొలకరి

"కరిగా తొలకరిగా రసఝరిగా అణువణువొక చినుకవగా" అని రాశారు సీతారామ శాస్త్రి గారు. అంటే ఏంటో నాకు చిన్నప్పుడు అర్ధం కాలేదు (ఇప్పటికీ పూర్తిగా అర్ధం కాలేదు). ప్రస్తుతానికి ఆ మొత్తానికి అర్ధం పక్కన పెట్టి కేవలం  తొలకరి గురించి ఆలోచిద్దాం. ఈగ సినిమాలాగా, టి.వి లలో ఋతుపవనాలు ఇదిగో వస్తున్నాయి, అదిగో వస్తున్నాయి అని నెల రోజుల నుండి చెప్తూనే ఉన్నారు. రెండింటిలో ఏది ముందు వస్తుంది? వస్తే ఎన్ని రోజులు ఆడుతుంది అని అందరిలో ఉత్కంఠ నెలకొన్నది.

చివరకి అతి కష్టం మీద ఋతుపవనాలు వచ్చేశాయి. కానీ, ఎన్ని రోజులు ఆడుతుందో చెప్పలేని పరిస్థితి. ఇంక ఈగ సినిమా అంటారా? ఇక  పోటీ, రాహులు బాబు పెళ్ళి, ఈ సినిమా విడుదల మధ్య ఉంటుందని చెప్పాలి. రెండింటిలో ఏది ముందు అవుతుందో?  వానాకాలం రొచ్చు, బురదా అని చికాకు పడతాము కానీ, అస్సలు ప్రకృతి  అందాలు చూడాలంటే ఈ తొలకరి సమయంలోనే చూడగలము.

రాష్ట్రంలో సైకిల్ పరిస్థితి ఏమంత బాగోలేదు, ఎలాగైనా సైకిల్ ని ఆదరించాలి అని, ఈ మధ్యనే రొజూ ఉదయం పూట సైకిల్ తొక్కటం ప్రారభించాను. పగలంతా ట్రాఫిక్ తో హోరేత్తిపోయే హైదరాబాద్  దారులన్నీ, ఉదయం పూట మాత్రం ప్రశాంతంగా, పారే గోదావరిని తలపిస్తాయి( ఏదో మాట వరసకు పోల్చా, అలా అని రోడ్డు మీదకు పొతే కొట్టుకుపోతారేమో అని భయపడకండి) . ఉదయాన్నే చల్లని గాలిలో,చిరు జల్లులలో తెలుగు సినిమాలలో వచ్చిన వర్షం  పాటలు వింటూ ఒక అరగంట సైకిల్ తొక్కుతుంటే మనస్సు, శరీరం రెండూ, రోజంతా ఉల్లాసంగా ఉంటున్నాయి. మీరు నమ్మరు గానీ, హైదరాబాద్లో ఊఠీని చూశాననుకోండి.  ఇదేదో బాగుంది అనిపించి, రెండు మూడు సార్లు కార్యాలయానికి కుడా సైకిల్ మీద వెళ్లాను.

"ఏంటి రామ్? సైకిల్ మీద వచ్చావా?"అని అడిగారు. సైకిల్ మీద వచ్చి సంచలనాలు శౄష్టించిన చరిత్ర మరచిపోయారో లేక సైకిల్ మీద ఇంకెవడూ రాలేడనుకున్నారో నాకు అర్ధం కాలేదు. "ఒళ్ళు తగ్గించటానికా?" అని కొందరు, స్టైల్ గా ఇంగ్లిష్ వచ్చినోళ్ళు "ఎకో ఫ్రెండ్లీనా రామ్?"అని కొందరు ( బహుశా  సైకిల్ ఎకో ఫ్రెండ్లీ ఆనేనేమో, అన్నగారిని ప్రజలు 1983లో గెలిపించింది), "డబ్బులు పొదుపు చేయటానికా? " అని ఎవరి అనుమానాన్ని వాళ్ళు వ్యక్తం చేశారు.

హైదరాబాద్ దారులలో సైకిల్ తొక్కితే, మన జీవితానికి అవసరమైన చక్కని పాఠాన్ని నేర్పిస్తుంది. ఇక్కడ దారులన్నీ కొండలు ఎక్కుతున్నట్టు, దిగుతున్నట్టు ఉంటాయి. సైకిల్ తో ఎత్తు ఎక్కేప్పుడు చుక్కలు కనిపిస్తాయి. అంత  కష్టపడి ఎక్కాక  దిగేటప్పుడు హాయిగా ఉంటుంది. జీవితంలో కష్టాలు వచ్చినప్పుడు మనం ఇదే గుర్తు పెట్టుకోవాలి. ఆ కష్టకాలాన్ని ఓపికతో, దైర్యంతో, సైకిల్ తో మనం నెట్టుకు రాగలిగితే, ఆ తరువాత హాయిగా ఉంటుంది. చూశారా , సైకిల్ తొక్కితే నా జ్ఞాన బల్బు ఎలా వెలిగిపోయిందో??

ఎండాకాలం అంతా, వర్షాలు పడేదాక ఎండలు ఎండలు అని గగ్గోలు పెడతాం, తీరా వర్షాలు మొదలయిన నాలుగు రోజులకే వర్షాలను తిడతాం. వర్షం పల్లెవెలుగు బస్సు లాంటిది. అవసరం ఉన్నప్పుడు కురవక పోగా, అవసరం లేనప్పుడు దంచి కొడుతుంది. వస్తే వరదలు లేదంటే కరువు. ఈ సంవత్సరం అయినా వర్షాలు సరిగ్గా కురవాలని కోరుకుంటూ సెలవు తీసుకుంటున్నాను.