ఆ మాత్రం ఎంగ్లీషులో నేనూ రాయగలను

"విష్ణు శర్మ ఇంగ్లీషు చదువు" అని మహానుభావుడు విశ్వనాధ సత్యన్నారాయణ గారి నవల చదివితే అర్ధం అయ్యింది, ఇంగ్లీషు నీతి లేని భాష అని. భాషలకు కూడా నీతీ జాతీ ఉంటాయా అనే కదా మీ అనుమానం. అస్సలు "నీతి" అనే పదానికి సమానమైన పదమే ఆంగ్ల భాషలో లేదట!!! ఎప్పుడో 1960లో రాసిన నవల. ఈ రొజుకి కూడా ఆ నవల చదవాల్సిన అవసరం ఉంది. ఆంగ్లం మోజులో పడి మనం ఏ తప్పు చేస్తున్నమో అందులో చమత్కారంగా చెప్పారు విశ్వనాథ వారు. ఆ నవల చదివాక ఎంగ్లీషు (నాకెందుకో ఇంగ్లీషు  కన్నా ఎంగ్లీషే బాగుంది)భాష ఎంత అస్తవ్యస్తమైన భాషో అర్ధం అయ్యింది.  మెమెప్పుడో చిన్నప్పుడు చదివామురా ఆ నవల, అనే వాళ్ళు నన్ను క్షమించాలి. చదవని వాళ్ళుంటే, నా తొక్కలో శీర్షిక చదవక పోయినా పర్వాలేదు, ముందు  వెళ్ళి ఆ నవల చదవండి.

పోయిన నెల, వరసకు మామయ్య అయిన ఒక మామయ్యని కలిశాను. ఎప్పుడో చిన్నప్పుడు చూశాను. వెళ్ళి పలకరించి పరిచయం చేసుకున్నా. "ఆ చూస్తున్నా రా, ఎప్పుడూ ఫేస్ బుక్ లో తెలుగులోనే రాస్తుంటావ్, ఏంటి సంగతి? ఇంగ్లీషులో కూడా రాస్తూ ఉండు (నీకు ఇంగ్లీషు వస్తే)" అని అన్నారు. ఆ తర్వాత నేను కూడా చాలా సేపు ఇంగ్లీషులో ఆలొచించా, నేను ఇంగ్లీషులో ఎందుకు రాయకూడదు అని.

ఇలా శీర్షికలు కాకుండా ఎదైనా కవిత, కవితని ఇంగ్లీషులో ఎమంటారో నాకు తెలియదు, అయినా పర్లేదు ఇంగ్లీషులో రాయాల్సిందే  అని నిర్ణయించుకున్నాను. మీరు నమ్మరు, కవితలకు ఆస్కార్ లాంటి పురస్కారాలు ఎమైనా ఉంటే, అవన్నీ ఈ కవితకు ఖచ్చితంగా  వచ్చి తీరుతుంది. ఆ మామయ్య కళ్ళల్లో ఆనందం కోసం ఈ కవితను మీ ముందు ఉంచుతున్నా

In front it's you, in the heart as well as you 
everywhere i see you, i cant forget you 

my heart hardly forgets, even then loving you is the crime,

is the reason for this wound

you wont let this wound heal, nor get out of my heart

time isn't favor for me, death isn't near to me

can't become a mad fellow

i was afraid of dreams, i was away from sleep, disturbed a lot

dreams lasts only seconds, truth is the hell forever

wonder if dream comes true, can truth be a dream

does love has this strength.....

   నేను ఇది ఎలా రాశానో, ఈ పాటికి మీకు అర్ధం అయిపోయి ఉండాలి. అర్ధం కాకపోతే తెలుగులో మార్చి మళ్ళీ ఆలోచించండి, సులభంగా అర్ధం అయిపోతుంది. ఇప్పటికైనా అర్ధం అయితే, నేను ఎలా రాశానో చెప్పండి

గుంటూరు టమోటాలు

ఎవరైనా గుంటూరు మిర్చి అంటారు, వీడేమో గుంటూరు అంటున్నాడు, టమోటాలు అంటున్నాడేంటా అని అనుమానం కలుగుతున్నది కదూ???  నేను చెప్పబోయేది, తినే టమోటాలు గురించి కాదు, తినిపించే టమోటాల గురించి. పరిచయం ముగించి పాయింటుకొస్తే, మొన్నామధ్య గుంటూరు వెళ్ళాను. ఏ పని మీద వేళ్ళానని అనుమానపడకండి. పని పాట లేకనే వెళ్ళాను.  

వెళ్ళినోడిని ఊరుకుంటే ఏ గొడవా ఉండేది కాదు. సరే కవులకు కూడా ఆకలేస్తుంది కాబట్టి, గుంటూరులో ఎక్కడ తింటే బాగుంటుందా అని అలోచిస్తూ ఉంటే, " అరండల్ పేట్ లో క్రొత్తగా ఒక హోటల్ ప్రారభించారు, వెళ్దాము" అని బావగారు అనటంతో, సరేనని బయలుదేరి వెళ్ళాము. ఆ హోటల్ పేరే "టమోటాలు".

హోటల్ పేరు టమోటాలేంటి అని ఆలోచిస్తున్నారా? హైదరాబాద్ లో "చిల్లీస్" అనే పేరుతో హోటల్ ఉండగా లేనిది, "టమోటా" పేరుతో హోటల్ ఉంటే తప్పా అని నేను ప్రశ్నిస్తున్నాను. చిల్లీస్ ఎక్కువేంటి? టమోటా తక్కువేంటి? అవీ ఎర్రవి , పచ్చవి ఉంటాయి. ఇవి కూడా ఎర్రవి పచ్చవి ఉంటాయి.

పేరులోనే టమోటా ఉన్నదాయే, బయట పేరు కూడా ఎర్రటి అక్షరాలతో "టమోటాలు" అని ఆంగ్లంలో రాసున్నది. రంగు బాగానే ఉన్నది, రుచి, చిక్కదనం ఎలా ఉంటాయో అనుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళాము. బల్లలు కూడా ఒకటి ఎరుపు, ఒకటి తెలుపు, మళ్ళీ ఒకటి ఎరుపు ఉన్నాయి. మొన్న వినాయక చవితికి ఈ "టమోటాలు" ప్రారంభించారు అని తెలిసింది. వినాయక చవితి కాబట్టి హోటల్ పేరు "ఉండ్రాళ్ళు" అని పెడితే ఇంకా బాగుండేదేమో అనిపించింది. వినాయకుల వారి ఆశీస్సులు కూడా విపరీతంగా ఉండేవి. బహుశా కొత్తగా హొటల్ తెరవటం మూలన అనుకుంటా, ఇంకా ఆ సున్నాల వాసన గుభాలిస్తున్నది. క్రొత్తగా ప్రారంభించారు గనుక మనం ఉత్సాహపరచాలి అని సద్భావంతో అక్కడే తినటానికి నిర్ణయించుకున్నాము. 

కాకపోతే చిన్న అనుమానం, "టమోటాలు" అని రాశాడు, మనం తినే పదార్ధాలు అన్నీ ఉంటాయా? లేక కేవలం టమోటా పప్పు, పచ్చడి లాంటివే ఉంటాయా అని. ఆ ఆనుమానాలన్నింటినీ పటాపంచలు చేస్తూ, విషయ సూచిని (మెనూ) తీసుకు వచ్చారు. మేము మంచూరియా చెప్పాము. గోబీ మంచూరియా తీసుకు రమ్మంటే, ముష్టి మంచూరియా తీసుకొచ్చాడు. అది ఎలా ఉందో చెప్పటం కుదరదు, తినాల్సిందే. గోబీతో కొడితే గూబ గుయ్యమనేట్టు చేశాడు. అదేంటి అని అడిగితే, గోబీ మంచూరియా ఇలానే ఉంటుందని చెప్పాడు!!

అక్కడితో ఆపేసి వెళ్ళిపోదాం అనుకన్నప్పటికీ, పూర్తిగా తిని చూస్తే తప్ప ఇంకో సారి రావాలో లేదో నిర్ణయించుకొవచ్చు అనుకొని అక్కడే తినేశాము. ఏమేమి తిన్నామనేది మాత్రం చెప్పను. దిష్టి తగిలితే ఎవడు రెస్పాన్సిబుల్?? మొత్తానికి పర్వాలేదనిపించాడు. ఇక్కడే కధలో కీలక ట్విస్టు. ఇంత తక్కువ స్థలంలో పెట్టారేంటో అనుకుంటుండగా ఒక వార్త తెలిసింది. సదరు టమోటాలు ప్రారంభించిన చోట, ఇది వరకు ఒక సాఫ్ట్ వేర్ కంపేనీ అద్దెకు ఉండేదని. అది నష్టాలతో మూసివేయటంతో, సాఫ్ట్ వేర్ కి బదులుగా టమోటాలు కాశాయి అని. గుంటూరు వాళ్ళు ఎవరైనా ఉంటే ఈ టమోటాలు ఒకసారి రుచి చూడండి

చవితి పందిరి

పైన శీర్షిక పేరు చదవగానే అర్ధం అయ్యి ఉంటుంది, ఇవాళ నేను దేనిని ఖండించబోతున్నానో. చిన్నప్పుడు ఊర్లో వినాయక చవితి పందిర్లు వేసేవారు. ఆ పందిర్ల దగ్గర పాటల పోటీలు లాంటి సాంస్కృతిక కార్యక్రమాలు జరిగేవి. దేవుడి దయ వల్ల, కొన్ని చోట్ల డాన్సు బేబీ డాన్సు లాంటివి కూడా జరిగేవి. వినాయకుని పందిరి అని చెప్పి పద్దతిగా, ఒక అన్నమాచార్య కీర్తనను ఆరున్నర శృతిలో(ఏంటో ఈ పేరు లేకుండా శీర్షిక పూర్తి అవ్వటం లేదు) సాధన చేసి పోటీలకు వెళ్ళేవాడిని. తీరా పోటీలో అన్నమాచార్య కీర్తనలకన్నా "ఆకలేస్తే అన్నం పెట్టే" పాటలకే బహుమతులు వచ్చేవి.

కట్ చేస్తే, నేను అద్దెకు ఉంటున్న అపార్ట్మెంట్లో కూడా వినాయకుని ప్రతిష్ట జరిగింది. పాతికిళ్ళు ఉండే అపార్ట్మెంటుకు ముగ్గురితో కూడిన ఒక "వినాయక చవితి కమిటీ" ఏర్పాటు చేశారు. ముందుగా అందరి దగ్గర చందాలు పోగు చేసి, ఒక వినాయక విగ్రహాన్ని తీసుకు వచ్చారు (మట్టి విగ్రహం తేవటం కొంచెం సంతోషకరమైన విషయం). రోజుకో అంతస్తు చొప్పున ఐదు రోజులు పూజలు చేయాలని వాటాలేసుకున్నారు. మొదటి రోజు అంతా ప్రశాంతంగానే జరిగింది.

రెండో రోజు ఉదయాన్నే ఆఫీసుకని బయలుదేరి అపార్ట్మెంట్ బయటకి వచ్చాను. "అంతా రామ మయం .." అని పాట వినపడింది. పందిరి అన్నాక ఆమాత్రం పాటలు ఉండాలిలే అనుకునే లోపు, ఆ పాట అయిపోయి, ఆ తరువాత పాట మొదలైంది. వినాయకుడు తొండంతో చెవులు మూసుకున్నాడు. "చాలు చాలు చాలు, సరసాలు చాలు చాలు" అనే పాట పొద్దునే మొదలయ్యింది. వాచ్ మెన్ "శ్రీ రామదాసు" పాటల క్యాసెట్టు పెట్టేసి ఎటో పోయాడు. ఆ పాటలు ఎక్కడి నుంచి వస్తున్నాయో కనుక్కొని పాటలు ఆపే సరికి, దాదాపు ఆ పాట పూర్తి అయ్యింది. దానితో వినాయకుడు శాంతించి, "నీకు నీలాపనిందలు మాత్రమే కాదు, తప్పు చేసినా నిందలు ఉండవు" అని వరమిచ్చాడు.

ఒక్కో రోజు రెండు మూడు రకాల ప్రసాదాలు పెట్టారు. మొదటి రోజున "వెజిటబుల్ బిర్యానీ" చంపేశారు. రెండో రోజు "చక్కెర పొంగలి", "సమోసా" ఉన్నాయి అని చెప్పటంతో ఆరున్నరకల్లా వెళ్లి కూర్చున్నాను. ఏడున్నర కల్లా పంతులుగారు పంచ విదిలించి ప్యాకప్ చెప్పేశారు. అందరూ ప్రసాదాలకు పరుగులు పెట్టారు. ఇక్కడే కధలో కీలక ట్విస్టు. ఇవాళ ఒక అరగంట పాటు సంగీత విభావరి అని కమిటీ వారు చెప్పటంతో నిరాశ చెందారు. పక్కనే ఉన్న సంగీత పాఠశాల నుండి ఒక బృందము వచ్చింది. అమ్మాయిలు అందంగా చీరలు కట్టి, ముఖమంతా మేకప్ కొట్టి పాడటం మొదలు పెట్టారు. ఆపార్ట్మెంట్లో ఒక పెద్ద మనిషి వచ్చి, ప్రసాదాలు కానిస్తే, తింటూ పాటలు వినచ్చు కదా అని ఉచిత సలహా ఒకటి విసిరేశారు. కమిటీ వారు కుదరదన్నారు.

పాటలు మొదలయ్యాయి. మైక్ పని చేయటం ఆగిపోయింది. వాళ్ళు పాడుతున్న పాటలకన్నా వాళ్ళ చేతులతో వేసే తాళం శబ్దం ఎక్కువ వినపడింది. దానితో ఆడవాళ్ళంతా వాళ్ళల్లో వాళ్ళు, సీరియళ్ళ గురించి, చీరల గురించి, మగవాళ్ళు సీమంధ్ర సమ్మె గురించి, డాలరు విలువ గురించి మాట్లాడుకోవటం మొదలు పెట్టారు. నేను మాత్రం ఆ పాడే వాళ్ళకు దగ్గరగా కూర్చొని పాటలు వినే ప్రయత్నం చేశాను (నిజం నమ్మండి). నేను వింటున్నాని, వాళ్ళు హిందీ పాటలోకి దిగారు. ఆ దెబ్బకు "సింధూరం" సినిమా చూశాక త్రివిక్రమ్ గారు (4:00 దగ్గర నుండి వీడియో చూడండి) నడిచినట్టు, నేను కూడా రెండు జేబుల్లో చేతులు పెట్టుకొని నడుచుకుంటూ వచ్చేశాను.

ఇంత జరుగుతున్నా అపార్ట్మెంట్ లో చిన్న పిల్లలు మాత్రం శ్రద్దగా పాటలు విన్నారు. ఆహా ఎంత మంచి పిల్లలు, శ్రద్దగా వింటున్నారు అనుకున్నా . కానీ ఆ శ్రద్ద వెనక ఒక మతలబు ఉందని అర్ధం కాలేదు. ఆ పాటల వాళ్ళు ముగించిన రెండు క్షణాలకు ఆ పిల్ల గుంపంతామైక్ మీద పడి, ఇష్టం వచ్చినట్లు కేకలు వేశారు. అర్ధం కాని కొత్త తెలుగు సినిమా పాటలన్నీ వినాయకునికి విన్నవించారు. వినాయకుడు విని తరించాడు.  ఇక నిమజ్జనం గురించి, ప్రసాదం అందలేదని ఏడ్చే వాళ్ళ గురించి, మా డబ్బులకు లెక్క చెప్పమనే వాళ్ళ గురించి రాయాలంటే ఈ శీర్షిక, నా ఓపిక సరిపోవు. ఇంకో శీర్షికలో దాని గురించి తప్పక ఖండిస్తా. అంతవరకూ .....