పాతికేళ్లు వ్యర్ధమేనా

ఇవాళ శ్రావణ పౌర్ణమి. ఈ రోజుతో నా శరీరానికి పాతిక సంవత్సరాలు పని పాట లేకుండానే గడిచిపోయాయి.  మనస్సు మాత్రం పదహారు దగ్గరే ఉండిపోయింది (అలాగని నేనేదో స్వాతిముత్యంలో కమల్ హాసన్ అనుకోకండి). సంవత్సరంలో అతి ముఖ్యమైన పండుగ ఈ పుట్టిన రోజు. కరిగిపోయిన వయస్సుతో పాటు, కలిసి వచ్చిన అనుభవాన్ని, అనుభందాలని, బాధ్యతలను ఇలా ఎన్నింటినో గుర్తుకు తెచ్చే రోజు.

ప్రతి పుట్టిన రోజుకి ఉదయాన్నే నిద్రలేచి, కార్యక్రమాలన్నింటిని పూర్తి చేసుకొని, కొత్త బట్టలు వేసుకుని, ఇంట్లో పెద్ద వాళ్ళ ఆశీర్వాదాలు, చిన్న వాళ్ళ శుభాకాంక్షలు అందుకొని, దగ్గరలోని గుడికి వెళ్లి రావటం ఆనవాయితీగా మారిపోయింది.చిన్నపుడు అయితే, ఆ ముందు రోజే కొన్న రెండు రకాల చాక్లెట్లు (ఒక రకం స్నేహితులకు, ఇంకో రకం ఉపాద్యాయుల కోసం) తీసుకొని బడికి వెళ్ళటం, అందరికీ పంచటం, అదొక వింత అనుభూతి. 

నాకు ఇప్పటికీ  గుర్తు, ఆ రోజున తరగతి గదిలో ఎంత అల్లరి చేసినా, ఏ పాఠం చదవక పోయినా, పుట్టిన రోజన్న కారణంతో తిట్టకుండా, తన్నకుండా వదిలేసే వారు. కానీ  ఈ మధ్య చూస్తున్నా, పుట్టిన రోజున అర్ధ రాత్రి నిద్ర లేపి మరి కాళ్ళతో వెనక తన్నటం, దానికి " బర్త్ డే బంప్స్" అని పేరు పెట్టటం ఎక్కడ చావురా అనిపిస్తుంది. దానిని ప్రేమ అనాలో పైశాచికం అనాలో, నేనైతే రెండోదనే అంటాను. ఈ సంస్కృతి ఈ మధ్య పల్లెటూర్లకు కూడా వ్యాపించింది. అర్ధ రాత్రులు కేకులు కోయటం, వాటికి తినకుండా ముక్కుకి, ముఖానికి ఇంకో ము కి రాయటం, నా మటుకు నాకు చచ్చే చిరాకు.మనం ఏదైనా మంచి పని చేసేప్పుడు జ్యోతిని వెలిగిస్తాము తప్ప, ఆర్పే సంస్కృతి మనది కాదు. అందుకే నేను ఆ కేకులకు పై ఉంచే కొవ్వొత్తులు ఆర్పటాన్ని తీవ్రంగా ఖండిస్తున్నాను.

ఇక చిన్నతనాన, పుట్టినరోజు సాయంత్రం స్నేహితులందరూ ఇంటికి ఏదో ఒక బహుమతి తీసుకొని వచ్చే వాళ్ళు. ఈ రోజుల్లో చిన్న పిల్లల పుట్టినరోజుకి, వాళ్ళ స్నేహితులందరికీ తిరిగి ఏదో ఒక బహుమతి ఇవ్వాలట, దానికి పెట్టిన పేరు "రిటర్న్ గిఫ్ట్స్". ఇప్పుడు బహుమతులు ఉండవు కానీ, "పార్టీ" అన్న పేరుతో డబ్బులు వదిలించటం మాత్రం ఖాయం.

నా స్నేహితులు చాలా మంది  అడుగుతుంటారు, లాడెన్ బంకర్లు మార్చినట్టు,  ఒక్కో సంవత్సరం ఒక్కో రోజున   పుట్టిన రోజు జరుపుకుంటావు, ఎందుకలా అని. వాళ్ళందరినీ అక్షరాస్యులని చేయటానికి తల ప్రాణం తోకకు వస్తుందంటే నమ్మండి. వినాయక చవితి, శ్రీకృష్ణాష్టమి, హనుమాన్ జయంతి ఇలా దేవుళ్ళ పుట్టిన రోజు ఒకే తేదిన రావు కదా. మేము ఇలానే పుట్టిన రోజు జరుపుకుంటాము. ఇంత చెప్పినా ఉదయాన్నే "హ్యాపీ బర్త్ డే" అంటూ ఆంగ్లంలోనే చెప్తారు. అదేదో తెలుగులో చెప్తే ఎంత హాయిగా ఉంటుంది చెప్పండి??

ఇప్పడు నేను మీకు ఇచ్చే ఉచిత సలహా, ఉత్తమమైన సలహా ఏంటంటే? అందరూ తిదుల ప్రకారం పుట్టిన రోజు జరుపుకోండి. కనీసం ఆ రోజు మీ పుట్టిన రోజని గుర్తుచేసుకోండి. కొత్తవి కాకపోయినా మంచి బట్టలు వేసుకొని గుడికి వెళ్ళిరండి.  "ఫలానా రోజు మా పుట్టిన రోజు అని ఎలా తెలుస్తుంది? మీరంటే గొప్ప గొప్ప చదువులు చదువుకున్న వారు కాబట్టి మీకు తెలుసు" అని అడిగేవాళ్ళకి నేను చక్కని ఉపాయం చెప్పదలచుకున్నాను.

వెతుకు, వెతికితే దొరకనిది అంటూ ఏదీ లేదు అని సునీల్ చెప్పినట్టు, వెతకాలే కానీ గూగుల్ లో దొరకనిది ఏమున్నది చెప్పండి? ఉదాహరణకు మీ పుట్టిన సంవత్సరం 1986 అనుకుందాము. గూగుల్ లో "తెలుగు కాలెండర్ 1986" అని ఆంగ్లంలో వెతకండి. ఏదో ఒక లింక్ తెరచి, ఆ సంవత్సరం మీరు పుట్టిన తేదీ దగ్గరకు వెళ్లి, ఆ రోజు తిది ఏమిటో చూడండి. మార్చిలో వచ్చే చైత్ర మాసం నుంచి, ఫిబ్రవరిలో ముగిసే ఫాల్గునంతో పోల్చి, అది ఈ సంవత్సరం ఏ రోజున వస్తుందో చూసుకోండి. అప్పటికీ అర్ధం కాకపొతే, నాకు మీ పుట్టిన తేదీ తదితర వివరాలు చెప్పండి. నేను చూసుకుంటాను. ఎందుకు చెప్తున్నానంటే, కొద్ది రోజులు పొతే అస్సలు తెలుగు సంవత్సరాలు ఉంటాయని కూడా మర్చిపోయే పరిస్థితి వస్తుందేమో అని. 

నాకు ఇది ఇరవయి ఆరవ పుట్టిన రోజని గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా "పాతికేళ్లు వ్యర్ధమేనా" అనే పల్లవి గుర్తొస్తున్నది. ఇప్పడు వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే ప్రకాష్ రాజ్ లాంటి తండ్రి తో పాటు, ఎన్నో జ్ఞాపకాలు, ఎన్నో సంతోషాలు, ఎన్నో స్నేహాలు, ఎన్నో కష్టాలు, అవి నేర్పిన ఎన్నో పాఠాలు, ఎన్నో శీర్షికలు, ఎన్నెన్నో వాఖ్యలు..., వాటన్నింటినీ ఒక్క సారి గుర్తుకు తెచ్చుకుంటూ, ఇంకో కొత్త సంవత్సరంలోకి, కొత్త ఆశలతో అడుగుపెడుతూ..........