ఎక్కిళ్ళె పెట్టి ఏడుస్తుంటె కష్టం పొతుందా??

"సీతమ్మ వాకిట్లో సిరిమల్లె చెట్టు" చక్కని తెలుగు పేరు కలిగిన చిత్రం. మరి ఆ చిత్రంలో తెలుగు ఎంతవరకు ఉంటుందో చూడాలి. పాటలు దాదాపు చక్కని తెలుగులో చక్కగా ఉన్నాయి. శ్రీరామచంద్ర ఇందులో మూడు పాటలు పాడాడు. అన్నీ పాటలు బాగున్నాయి. ముఖ్యంగా "మరీ అంతగా మహా చింతగా .." అనే పాట చాలా సార్లు విన్నాను. సీతారామశాస్త్రి గారు ఎంతో గొప్ప విషయాన్ని చాలా చక్కగా, అందరికీ అర్ధం అయ్యేలా రాశారు.
ఉదాహరణకు ఆ పాటలో

"కన్నీరై కురవాలా..మన చుట్టూ ఉండే లోకం తడిసేల
ముస్తాబే చెదరాలా..నిన్ను చుడాలంటె అద్దం జడిసేల"

కొంత మంది లోకం తడిసేలా మాట్లాడతారు (అర్ధం కాకపోతే మీరు అదృష్టవంతులు, అలాంటి పరిస్థితి మీకెప్పుడు రాలేదనమాట!!). అది సరే, లోకం తడిసేలా ఏడవటం ఏంటి??  నా చిన్న బుర్రకు తట్టింది ఏంటంటే? నువ్వు బాధపడుతూ నీ చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళని కుడా బాదపెట్టకు అని. నేను అప్పుడప్పుడు అనుకుంటూ ఉంటాను, నా గదిలో ఉండే అద్దానికే గనుక నోరు ఉంటే, రోజూ ఉదయాన్నే నా ముఖం చూపిస్తున్నందుకు నన్ను బండ బూతులు తిడుతుందేమో అని. అలాంటి అద్దమే భయపడేలా ఏడవటం ఎందుకని శాస్త్రిగారు ఎంత బాగా అడిగారు?

 "ఎక్కిళ్ళె పెట్టి ఏడుస్తుంటె కష్టం పొతుందా?? కదా!! మరెందుకు గోల??
ఆయ్యయ్యొ పాపం అంటె ఎదో లాభం వస్తుందా..వృధా ప్రయాస పడాల"

నిజమే బాధల్లో ఉంటే, ఉచితంగా వచ్చేది ఏడుపే. అలా ఏడవకు అని చెప్పటం సులభం. ఏడవకుండా ఉండటం కష్టమే. కానీ ఏడవటం వల్ల ప్రయోజనం లేదు అని మన మనస్సుకి ఒకటికి పదిసార్లు చెప్పుకో గలిగితే మనలో మార్పు రావటం మాత్రం తధ్యం. నేను కొంతమందిని చూశాను, ఎన్నో కష్టాలు ఉన్నా, పైకి ఎప్పుడూ చక్కగా, చెదరని చిరునవ్వుతో ఉంటారు. బహుశా అది దేవుడు వాళ్ళకి ఇచ్చిన వరం కాబోలు.

"ఎండలను దండిస్తామా.. వానలను నిందిస్తామా, చలినెటో తరమేస్తామా చి... పొమ్మని....."

ఈ వాఖ్యం మాత్రం అధ్బుతం. ముఖ్యంగా చివర్లో ఛి పొమ్మని అనే చోట నాకు ఎంత బాగా నచ్చిందో, ఒకటికి వంద సార్లు విన్నాను.

"సాటి మనుషులతో మాత్రం సాగనని ఎందుకు పంతం
పూటకొక పేచి పెడుతూ ఏం సాధిస్తామంటే ఏం చెబుతాం"

 ఇలాంటి వాళ్ళను మాత్రం రోజు చూస్తూనే ఉంటాము. మిగితా మనుషులతో కలవకపోగా, మిగితా వాళ్ళు మనుషులే కానట్టు వ్యవహరిస్తుంటారు. ముఖ్యంగా ఇలాంటి వాళ్ళని నేను ఇంజనీరింగ్ చదివేప్పుడు చూశాను. తరగతిలో అందరూ మధ్యాహ్నం నుంచి వెళ్ళిపోదాం అనుకుంటే, ఇద్దరు ముగ్గురు అమ్మాయిలు మాత్రం, "మేము రాము" అని భీష్మించుకు కూర్చునేవాళ్ళు. పైన పాటలో చెప్పినట్టు చివరకి వాళ్ళు ఏమి సాదించారు?? పెళ్లై మొగుళ్ళను సాదిస్తున్నారు.

"చెమటలేం చిందించాలా, శ్రమపడేం పండించాలా..పెదవిపై చిగురించేలా చిరునవ్వులు

కండలను కరిగించాలా, కొండలను కదిలించాలా చచ్చి చెడి సాధించాలా సుఖ శాంతులు"

కొంతమంది ఎప్పుడూ ఏదో కోల్పోయినట్టు ముఖం పెడుతుంటారు, ప్రపంచంలో కష్టాలన్నీ తమకే ఉనట్టు. నవ్వుతూ పలకరించినా, తిరిగి నవ్వుతూ పలకరించలేని వాళ్ళు నాకు రోజూ కనపడుతూనే ఉంటారు. మన కిరణ్ కుమార్ రెడ్డిగారిని చూడండి, ప్రపంచంలో ఆయనకి ఉన్నన్ని కష్టాలు ఇంకెవరికైనా ఉన్నాయా?? అయినా ఎప్పుడూ కూడగా నవ్వుతూ ఉంటారు.

నవ్వుతూ ఉంటే ఎక్కువ రోజులు బ్రతుకుతారని వైద్యులు కూడా నిర్దారించారు. నాకు చిన్నప్పుడు ఎవరో చెప్పారు, పుట్టిన రోజున అందంగా ఎందుకు ఉంటారంటే,  ఆ రోజు అంతా మనకు శుభాకాంక్షలు చెప్తూ, మనం నవ్వుతూ ఆ శుభాకాంక్షలను అందుకుంటాం కనుక ఆ రోజు, మిగితా రోజులకన్నా అందంగా ఉంటామాట!!!

అసందర్భం అయినా ఒక విషయం చెప్పాలి, ప్రపంచంలో ఇబ్బంది కరమైన పరిస్తితి ఏంటంటే, జోకు వేసినప్పుడు, ఎదుటి వాళ్ళు నవ్వకపోతే, ఆ బాద వర్ణనాతీతం, తల కొట్టేసినట్టు అయిపోతుంది. అది ఎంత భాదో రోజుకి కనీసం ఒకసారి అయినా అనుభవిస్తున్న నాకు తెలుసు.

ముఖం పుస్తకంలో మనం చూస్తూ ఉంటాము, "సమస్య తీరేది అయితే, దాని గురించి బాద పడాల్సిన పని లేదు. సమస్య తీరనిది అయితే బాదపడిన ప్రయోజనం లేదు" అని. ఇంత చక్కటి పాట రాసినందుకు శాస్త్రిగారికి, పాడినందుకు శ్రీరామచంద్రకు, పాడించిన మిక్కి కి కృతఙ్ఞతలు తెలియజేస్తున్నాను. ఈ సంవత్సరం అందరూ నవ్వుతూ సంతోషంగా ఉండాలని కోరుకుంటూ సెలవు తీసుకుంటాను.