జీవితమే ఒక రాజీ

జీవితంలో ప్రతిది మనం కోరుకునట్టు జరగదు. మన జీవితంలో మనం ఎన్నో విషయాల్లో రాజీ పడుతుంటాం. కానీ కొన్ని విషయాలలో సర్దుకుపోలేము. బొమ్మరిల్లు చిత్రం లో కధానాయకుడు సిద్దార్ద్ తను జీవితంలో పెళ్లి, ఉద్యోగం, ఈ రెండిటి విషయంలో రాజీ పడను అంటాడు. ఇప్పుడు ఈ సోది అంత ఎందుకు చెప్తున్నాను అంటే, పుట్టిన దగ్గర నుంచి ప్రతి విషయంలో రాజీ పడాల్సిన పరిస్తితి. చిన్నప్పుడు తల్లితండ్రులతో రాజీ, యవ్వనంలో అమ్మాయిలతో రాజీ, నడివయసులో బాధ్యతలతో రాజీ, వృధాప్యంలో పిల్లలతో, జబ్బులతో రాజీ., బతుకంతా రాజీనే..,

చదువుకునేటప్పుడు బడిలో ఆడుకోవాలని ఉన్నా గురువులకి బయపడి ఆడుకోలేము.

ఉద్యోగంలో చేరిన తర్వాత మన పైన అధికారికి బయపడి, తను చెప్పినట్టు రాజీ పడాలి.

పెళ్ళైన తర్వాత భార్య/ భర్త తమ భాగస్వామి చెపినట్టు రాజీ పడాలి,

మా మల్లి మామ లాంటి కొడుకులతో తండ్రులు రాజీ పడాలి, మా నాన్నలాంటి తండ్రులుంటే కొడుకులు రాజీ పడాలి,

చిరంజీవి వాళ్ళ బావ అల్లు అరవింద్ చెప్పినట్టు, బాలకృష్ణ వాళ్ళ బావ చంద్రబాబు చెపినట్టు

రాజశేఖర్ తన 'జీవిత'౦ చెప్పినట్టు రాజీ పడాలి.

ప్రజా ప్రతినిధులు తమ అదినాయకులు చెప్పినట్టు నడుచుకొని రాజీ పడాలి

చిత్రాలలో కధానాయికతో కధానాయకుడు, కధనాయకుడితో దర్శకుడు, దర్శకుడితో నిర్మాత రాజీ పడాలి.

భాగవతం మనకు నేర్పిన వాటిల్లో అతి గొప్పది ఈ రాజి అనేది. ఐదు ఊర్లు ఇవ్వండి అని పాండవులు రాజీకి పంపితే కౌరవులు ఒప్పుకోలేదు. దాంతో యుద్ధం జరిగింది, అంతా పోయారు. నచ్చిన అమ్మాయి/అబ్బాయి దొరక్కపొతే మనం కూడా రాజీ పడి దొరికిన వాళ్లతో సంతోషంగా ఉండాలి. అలానే మనకు నచిన ఉద్యోగం రాకపోతే, వచ్చిన ఉద్యోగంతో రాజీ పడాలి. (అలా అని కావాల్సిన దాని కోసం పోరాడద్దు అని చెప్పటం నా ఉదేశ్యం కాదు.)